شناگر قابل داریم آب نداریم!

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، درخشش تیم ملی شنا و شیرجه ایران در رقابت‌های قهرمانی جوانان آسیا با کسب 12 مدال رنگارنگ بار دیگر اهمیت توجه به این رشته را گوشزد کرد، اما این نخستین بار نبود که تیم ملی شنا و شیرجه ایران همگان را شگفت زده می‌کرد؛ سال 2016 نیز دو ملی‌پوش شیرجه ایران تاریخ‌ساز شدند. شهنام نظرپور و مجتبی ولی‌پور، دو شیرجه‌رو ایران در دهمین دوره رقابت‌های شیرجه قهرمانی آسیا موفق به کسب مدال برنز شدند. این موفقیت درست بعد از 58 سال به دست آمد، آن هم زمانی که کشورهایی، چون چین و ژاپن، حرف‌های زیادی برای گفتن در سطح دنیا داشتند و مدال شنا ارثیه کشور‌های شرقی شده بود، اما شاهکار تاریخی شهنام نظرپور و مجتبی ولی‌پور ایران را به عنوان سوم تیم برتر قاره معرفی کرد، ولی برنز نظرپور و ولی‌پور نخستین مدال‌های شیرجه ایران نبود. نخستین مدال‎های شیرجه ایران را تقی عسگری (نقره) و منوچهر خموش (برنز) در نخستین دوره بازی‌های آسیایی 1951 در دهلی کسب کرده بودند. چهار سال بعد، منوچهر فصیحی و حسن اعظمی نیز در بازی‌های آسیایی 1958 توکیو به دو مدل برنز دست یافتند، اما بعد از آن طی 58 سال، هیچ یک از شیرجه‌رو‌های ایران موفق به کسب مدال نشدند تا اینکه پای نظرپور و ولی‌پور در قهرمانی آسیا به سکو رسید. 

دو سال قبل از تاریخ‌سازی شیرجه‌رو‌های ایران، همه چشم‌انتظار مدال‌آوری مهدی انصاری، ملی‌پوش 18 ساله ایران در بازی‌های آسیایی اینچئون بودند. انصاری در 17 سالگی موفق به شکستن رکورد ماده 100 متر پروانه بعد از 10 سال شده بود و به همین دلیل یکی از شانس‌های قطعی تیم ملی شنای ایران برای صعود به فینال بازی‌های آسیایی بود و بسیاری امیدوار بودند او با ثبت یک رکورد خوب، نخستین مدال شنای ایران در تاریخ بازی‌های آسیایی را کسب کند و تاریخ‌ساز شود، اما درست زمانی که به عنوان نفر سوم، تنها 20 متر تا سکوی پایان فاصله داشت، لحظه‌ای متوقف شد و سپس به شناکردن ادامه داد، ولی همان توقف باعث شد نه رکورد خوبی از خود به جا بگذارد و نه پایش به سکو برسد، اما طولی نکشید که مشخص شد توقف او حین مسابقه به دلیل در رفتگی از ناحیه کتف بوده، اما با وجود درد زیاد، مسابقه را ادامه داده بود. او بعد از مسابقه نیز تأکید کرد: غیرتم به عنوان یک ایرانی اجازه نداد، به مسیرم ادامه ندهم. 

شنای ایران همچنین از طریق علی فتحی در جام باشگاه‌های جهان که به میزبانی دوبی برگزار می‌شد، دستش به خوش‌رنگ‌ترین مدال مسابقات رسید و بر سکوی نخست ایستاد؛ موفقیتی که در مسابقات آسیایی تایلند نیز عیناً تکرار شد. توانمندی‌های ایران در رشته شنا و شیرجه، ملی‌پوشان پارا را نیز دربرمی‌گرفت، به طوری که محمدحسین کریمی موفق به کسب عنوان قهرمانی جهان شنای نابینایان شد، اما بی‌تردید شاهین ایزدیار، پرافتخارترین شناگر ایران است که در بازی‌های پاراآسیایی موفق به کسب شش طلا و یک نقره شد و رکوردی تاریخی در ورزش توان‌یابان ایران به ثبت رساند. 

حال، یک بار دیگر کاروان اعزامی ایران به قهرمانی آسیا چنان با دست پر بازگشته که همه نگاه‌ها را به خود جلب کرده است. درخشش ملی‌پوشان شنا و شیرجه ایران با کسب موفقیت‌های قابل توجه ثابت کرد اندکی توجه و حمایت از این رشته می‌تواند نتایج قابل توجهی برای ورزش ایران به دنبال داشته باشد، اما هیچ یک از موفقیت‌های کسب‌شده از سوی ملی‌پوشان شنا و شیرجه که موارد مطرح شده تنها گوشه‌ای از آن‌ها بود، نتوانست باعث تغییر نگاه مسئولان به این رشته ورزشی شود، حال آنکه شنا یکی از رشته‌هایی است که در دین هم تأکید فراوانی بر آن شده است. 

اهمیت این رشته ورزشی باعث شده است کشور‌های پیشرو و توسعه‌یافته، استعدادیابی در شنا را از سنین بسیار کم و با در نظر گرفتن تمام فاکتور‌های لازم به خصوص فیزیک افراد آغاز و سپس براساس برنامه‌ریزی‌های اصولی، روی استعداد‌های کشف‌شده برای قهرمانی کار کنند. در ایران، اما نه تنها توجه چندانی به استعدادیابی نمی‌شود که استعداد‌های شکوفا‌شده نیز تحت حمایت قرار نمی‌گیرند تا بتوانند مسیر موفقیت را به خوبی طی کنند. مشکلات سخت‌افزاری، نبود امکانات و استخر‌های استاندارد برای تمرین و همچنین بالابودن هزینه‌ها استعدادیابی و حمایت از ورزشکارانی که استعداد‌های خود را به معرض نمایش گذاشتند، دشوار کرده است، آن هم در شرایطی که تعداد علاقه‌مندان به شنا در ایران کم نیست، نبود امکانات و زیرساخت‌ها در کنار بالابودن هزینه‌ها، این رشته را بیشتر به چالش کشیده است. 

بی‌تردید لازمه قهرمان‌پروری مهیابودن شرایط است، اما در ایران استخر استاندارد بسیار کم است و هرچه هم که هست، با توجه به نگاه درآمدزای مالکان، اوضاع را سخت کرده است، به طوری که صراحتاً می‌توان گفت پایگاهی برای تمرین شنا و قهرمان‌پروری نیست و اگر هم هست، بسیار گران است که باعث کاهش آمار داوطلبان می‌شود. 

مشکل، اما تنها عدم‌مهیابودن زیرساخت‌ها و بی‌توجهی به استعدادیابی نیست. عدم‌حمایت لازم از ورزشکاران این رشته نیز یکی از معضلات شناست که بار‌ها صدای شناگران را درآورده است، به طوری که برخی بر این باورند نمی‌توان گفت به شنا کم‌توجهی می‌شود، در اصل به شنا اصلاً توجه نمی‌شود. نمونه این ادعا نیز اتفاقی است که در اینچئون برای مهدی انصاری رخ داد و هیچ مسئولی حتی جهت احوالپرسی هم که شده سراغ او را نگرفت، اما گاه این بی‌توجهی‌ها زمینه آبروریزی را نیز ایجاد کرده است؛ درست زمانی که رئیس فدراسیون شنا در خلال یکی از رقابت‌های بین‌المللی، به صورت پنهانی از استخر یخ تیم برزیل برای ورزشکار کشورمان استفاده می‌کند، در حالی که تهیه یک استخربادی و پرکردن آن با یخ برای استفاده ورزشکاران هزینه زیادی ندارد. بی‌تردید متوجه‌شدن تیم برزیل از استفاده پنهانی ورزشکار ایران از استخریخ آن‌ها می‌توانست هزینه زیادی برای ایران داشته باشد و آبروی ورزش کشور را خدشه‌دار می‌کرد. باید دید درخشش شناگران ایران در آخرین رویداد بین‌المللی می‌تواند باعث تغییر دیدگاه مسئولان شود و در تازه‌ای برای شنا باز کند تا ورزشکاران این رشته بتوانند با نمایش توانایی‌های بالقوه خود، بیش از این برای ایران افتخارآفرینی کنند؟

منبع: جوان

انتهای پیام/