عقد نکاح به عنوان یکی از مهمترین عقود با شخصیت طرفین در نظام حقوقی شناخته شده است.
هدف قانونگذار در قوانین خانواده، حفظ و حمایت از این کانون خانواده است که عقد نکاح به عنوان بنیانی اساسی در ایجاد آن شناخته می‌شود.
اما در شرایط خاص و وقوع فریب یکی از زوجین تا انجام عقد نکاح، قانونگذار در برخی سیستم‌های حقوقی ممکن است به طرفی که فریب خورده است، حق دهد تا عقد نکاح را فسخ کند یا بر هم بزند.
این امر به منظور حفظ حقوق و عدالت در روابط خانوادگی است.
به عبارت دیگر، در صورتی که یکی از طرفین به طور فریبانه و تحت تأثیر فریب و تزویر، طرف دیگر را به ازدواج مجبور کند، قانون می‌تواند به طرفی که فریب خورده است، حق دهد تا عقد نکاح را بدون انجام تشریفات طلاق فسخ کند.
