“در جریان تحقیقات مقدماتی، مرجع قضائی، به والدین، اولیا یا سرپرست قانونی اطفال و نوجوانان موضوع این قانون را سپرده و در صورت عدم دسترسی یا امتناع از پذیرش آنان، به هر شخص حقیقی یا حقوقی که مصلحت بداند، می‌سپارد. این اشخاص ملزمند که در صورت لزوم، طفل یا نوجوان را به مرجع قضائی معرفی کنند.
افراد پانزده تا هجده سال نیز ملزم به معرفی خود به دادگاه هستند. در صورت ضرورت، تنها از متهمان بالای پانزده سال امکان اخذ کفیل یا وثیقه وجود دارد. در صورت عدم امکان معرفی کفیل یا وثیقه و یا در مورد جرائمی که در ماده ۲۳۷ این قانون ذکر شده‌اند، دادسرا یا دادگاه می‌توانند، با رعایت ماده ۲۳۸ این قانون، قرار نگهداری موقت متهمان را در کانون اصلاح و تربیت صادر کنند.
تبصره: قرار نگهداری موقت، تابع آثار و احکام قرار بازداشت موقت است.”
