شرایط شهادت بر شهادت در امور حقوقی و کیفری در قوانین مختلف تعریف شده‌اند.
ماده 231 قانون آیین دادرسی مدنی شرایط شهادت بر شهادت در دعاوی حق الناس را پیش‌بینی می‌کند.
بر اساس این ماده، در صورتی که شاهد اصلی به دلایلی مانند بیماری، غیبت، سفر، حبس و موارد مشابه، قادر به حضور در دادگاه نباشد یا حضور برای وی دشوار باشد، گواهی شهادت شاهد اصلی می‌تواند مورد قبول قرار گیرد.
این قاعده برایدعاوی حقوقی و کیفری اعمال می‌شود.
همچنین، ماده 188 قانون مجازات اسلامی شرایط شهادت بر شهادت در امور کیفری را تعیین می‌کند.
بر اساس این ماده، شهادت بر شهادت در صورت فوت شاهد اصلی یا عدم حضور او در دادگاه به دلیل غیبت، بیماری و موارد مشابه ممکن است و شهادت شاهد فرع در شرایط خاصی قابل قبول است.
با توجه به قوانین مذکور، می‌توان گفت که شهادت بر شهادت در صورتی مسموع است که شاهد اصلی به دلایلی قادر به حضور در دادگاه نباشد و قادر به ارائه شهادت نباشد.
در این شرایط، شاهد فرع می‌تواند شهادت خود را درباره موضوع پرونده بیان کند. البته، قبول شهادت شاهد فرع نیز به شرایط خاصی وابسته است که در ماده قانونی مربوطه ذکر شده است.
