معامله اکراهی و معامله اضطراری دارای تفاوت‌هایی هستند.
در معامله اکراهی، شخص در واقع مجبور به انجام معامله نمی‌شود و اراده او مخدوش نمی‌شود. او با در نظر گرفتن عواقب منفی یا فشارهای متعددی که بر او وارد می‌شود، به انجام معامله می‌پردازد. با پایان شرایط اکراهی، شخص معامله را می‌تواند تنفیذ یا رد کند، زیرا معامله اکراهی به دلیل فقدان رضایت شخص، غیرنافذ است.
در مقابل، در معامله اضطراری، شخص به دلیل وقوع شرایط استثنایی و فوری، مجبور به انجام معامله می‌شود. در این حالت، شخص تحت فشار و ناچاری قرار می‌گیرد و رضایت و اراده او به طرح و انجام آن معامله به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.
معامله اضطراری نیز ممکن است پس از پایان شرایط اضطراری قابل تنفیذ یا رد شود، اما در معامله اضطراری، اراده شخص مضطر به دلیل وقوع شرایط استثنایی تحت تأثیر قرار گرفته و ممکن است رضایت کامل نداشته باشد.
